Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

Αδρεναλίνη, κανένας δε θα μείνει

«Αχά, φαίνεται κι από την εξέταση ότι είσαι νευρικός τύπος, η προλακτίνη σου είναι τσιμπημένη!» - Γιατρέ, μπορώ να το χρησιμοποιήσω ως δικαιολογία για να μην μπω στο σημερινό μήτινγκ; Δε μου δίνουν σημασία και αυτό με εκνευρίζει περισσότερο. / «Σταμάτα να βάζεις τα πάντα σε κουτάκια και συρταράκια, δεν έχεις τίποτα να αποδείξεις, και σε κανέναν. Και κοίτα να πάρεις κανά κιλό, δε σου πάει έτσι.» - Κάτι το γυμναστήριο, κάτι τα φάρμακα, συλφίδα θα πάω στο γιατρό. Και τι έγινε; / Ποια είπαμε είναι η διαφορά μεταξύ ελπίδας και πιθανότητας; - Βρε κουτό, η ελπίδα δεν υπάρχει, δε μετριέται. Οι πιθανότητες είναι εκεί μπροστά σου, δεν τις βλέπεις; Από τις 100, οι 60 μπορούν να γίνουν όλες δικές σου, χαλάρωσε. Μη μου ξαναπείς χαλάρωσε, γιατί με νευριάζει πολύ. Κι όταν νευριάζω κλαίω. And big girls don’t cry. / -Μέτρα ανάποδα για μένα: 10, 9, 8, 7… «Καληνύχτα».

Δεν υπάρχουν σχόλια: