you can call it love but i don't think it's true

Κάπως έτσι ένιωσα διάφανη, ανύπαρκτη, αόρατη, αέρας.
Κάτι διαφάνειες που υπήρχαν, ανείπωτα πολλά χρόνια πριν, πριν το powerpoint και τα λάπτοπ. Έκανες την παρουσίασή σου, μίλουσες και τις άλλαζες με το χέρι και γιαυτό έμεναν πάνω τους δακτυλιές.

Τώρα ούτε καν αυτό. Ούτε τα δάχτυλα δεν άφησαν σημάδι.

Ούτε μια κουκίδα σκόνης δεν αφήνεις να εισχωρήσει στον κόσμο σου, τα έχεις προαποφασίσει όλα, δεν χωρούν παρεκκλίσεις. Όχι απλά διάφανη, ανύπαρκτη.