Ο χαρούμενος πατέρας κάνει πιρουέτες στο διάδρομο του μαιευτηρίου. Πας να τον φιλήσεις, να τον συγχαρείς, και σκοντάφτουν τα χείλη σου στο χαμόγελό του. Να ένας χαρούμενος άνθρωπος! Βέβαια δεν έχει πάρει πρέφα τι τον περιμένει - πολλοί άντρες δεν παίρνουν ποτέ πρέφα, ακόμα κι όταν έχει μεγαλώσει το παιδί... Η μάνα είναι πιο συγκρατημένη, παρόλαυτά λάμπει από ευτυχία.
Παραδίδουμε το μπαλονάκι που γράφει “it’s a boy”. Ένα μεγάλο γαλάζιο μπαλόνι, που φωτίζει το δωμάτιο. 10 ευρώ, μόνο. Άσε τα λουλούδια, μη ρωτάς καλύτερα. Εισαγωγή από τους κήπους των Βερσαλλιών να τα είχες κάνει, φθηνότερα θα ερχόντουσαν. Τρελή εκμετάλλευση η γέννα. Όπως και κάθε άλλη στιγμή ανθρώπινης χαράς (και πόνου), βλέπε γάμοι, βαφτίσεις (αρρώστιες, κηδείες). Αλλά τα δίνεις τα λεφτά, και χαίρεσαι κι από πάνω, γιατί και συ καλά-καλά δεν έχεις πάρει πρέφα τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στον κόσμο σου.
Μια μικρή βόλτα στο διάδρομο, καθώς έχουμε βγει από το δωμάτιο για να θηλάσει η διπλανή κοπέλα. Πολλά άδεια δωμάτια, στον όροφο με τα δίκλινα. Υπογεννητικότητα ή οικονομική κρίση; Ίσως και τα δυο. Ίσως απλά να έτυχε εκείνη τη μέρα.
Το μωρό το πήρανε, θα το φέρουν ξανά σε τρεις ώρες.
Παραδίδουμε το μπαλονάκι που γράφει “it’s a boy”. Ένα μεγάλο γαλάζιο μπαλόνι, που φωτίζει το δωμάτιο. 10 ευρώ, μόνο. Άσε τα λουλούδια, μη ρωτάς καλύτερα. Εισαγωγή από τους κήπους των Βερσαλλιών να τα είχες κάνει, φθηνότερα θα ερχόντουσαν. Τρελή εκμετάλλευση η γέννα. Όπως και κάθε άλλη στιγμή ανθρώπινης χαράς (και πόνου), βλέπε γάμοι, βαφτίσεις (αρρώστιες, κηδείες). Αλλά τα δίνεις τα λεφτά, και χαίρεσαι κι από πάνω, γιατί και συ καλά-καλά δεν έχεις πάρει πρέφα τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στον κόσμο σου.
Μια μικρή βόλτα στο διάδρομο, καθώς έχουμε βγει από το δωμάτιο για να θηλάσει η διπλανή κοπέλα. Πολλά άδεια δωμάτια, στον όροφο με τα δίκλινα. Υπογεννητικότητα ή οικονομική κρίση; Ίσως και τα δυο. Ίσως απλά να έτυχε εκείνη τη μέρα.
Το μωρό το πήρανε, θα το φέρουν ξανά σε τρεις ώρες.
Άντε να αφήσουμε τη μαμά να κοιμηθεί και επιστρέφουμε. Λες να τσεκάρουμε εντωμεταξύ το Γκόλντεν Χωλ; Τι-είναι-αυτό;; Το νέο εμπορικό κέντρο που άνοιξε στην Κηφισίας. Κι άλλο εμπορικό; Πού στην Κηφισίας; Εκεί που υπάρχει μια τεράστια, κακάσχημη, χρυσή κάσα πόρτας. Χριστέ και Παναγία, σε αυτή την πόλη, σε αυτή τη χώρα μάλλον, ό,τι αισθητική υπήρχε σε δημόσιο χώρο, σκοτώθηκε, κόπηκε κομματάκια και θάφτηκε 20.000 λεύγες κάτω απ’τη θάλασσα. Δεν υπάρχει πια αισθητική.
Το νέο εμπορικό λοιπόν βρίσκεται επί της Κηφισίας, μέσα σε αυτή την καρικατούρα κτηρίου, σε αυτό το δικέφαλο γυάλινο κτήριοκατασκεύασμα, και έχει μια τεράστια «χρυσή» πύλη για υποδοχή. Ελπίζω να είναι στερεωμένη καλά, να μην πέσει στο κεφάλι κανενός.
Απευθύνεται σε ανώτερο οικονομικά κοινό, από ό,τι το Mall ας πούμε. Έχει πολλά ωραία μαγαζιά. Κάποια ωστόσο είναι ακόμα γιαπιά, δεν έχουν ανοίξει. Εκείνη την ημέρα δεν είχε ανοίξει ούτε το Wagamama.
Το νέο εμπορικό λοιπόν βρίσκεται επί της Κηφισίας, μέσα σε αυτή την καρικατούρα κτηρίου, σε αυτό το δικέφαλο γυάλινο κτήριοκατασκεύασμα, και έχει μια τεράστια «χρυσή» πύλη για υποδοχή. Ελπίζω να είναι στερεωμένη καλά, να μην πέσει στο κεφάλι κανενός.
Απευθύνεται σε ανώτερο οικονομικά κοινό, από ό,τι το Mall ας πούμε. Έχει πολλά ωραία μαγαζιά. Κάποια ωστόσο είναι ακόμα γιαπιά, δεν έχουν ανοίξει. Εκείνη την ημέρα δεν είχε ανοίξει ούτε το Wagamama.
Πρώτη φορά το είχα επισκεφθεί στο Λονδίνο, 35.000 χρόνια πριν, την πρώτη φορά που δοκίμασα να φάω με τσόπστικς (και τελικά ζήτησα πιρούνι). Είχα μείνει εμβρόντητη από το γεγονός ότι όλοι κάθονταν σε τεράστια, μονοκόμματα ξύλινα τραπέζια! Άγνωστοι να κάθονται δίπλα δίπλα ο ένας στον άλλο; Να σκουντιούνται, oh sorry, και να συνεχίζουν ακάθεκτοι τη μάσα, how european. Ήθελα λοιπόν να δω αν και εδώ θα είχαν αυτές τις τραπεζάρες, και τις είχαν, είχαν και πιο μικρά τραπέζια βέβαια, αλλά και αυτά, σαν τραπέζια γλεντιού, τα ομαδικά. Καλά σκουντήματα λοιπόν.
Η ώρα πέρασε, αρκετά χάζεψα τη γόβα του Zanotti στη βιτρίνα, πάμε να ξαναδούμε το μωράκι τώρα.
Η ώρα πέρασε, αρκετά χάζεψα τη γόβα του Zanotti στη βιτρίνα, πάμε να ξαναδούμε το μωράκι τώρα.
Την ώρα που φτάνουμε εμείς, καταφτάνει και μια ανθοδέσμη λουλούδια. Τα φιλοδωρήματα πάνε κι έρχονται, πρέπει να έχει ξοδευτεί ένας μικρός μισθός αυτή τη μέρα, σε 20ευρα και 50ευρα, για μαίες, νοσοκόμους, κούριερ, κλπ, από τους ευτυχείς συγγενείς. Δε βαριέσαι, η χαρά δεν κρύβεται.
Έρχεται το μωράκι. Και το ρίχνει στο φαί, τι άλλο. Λίγων ωρών άνθρωπος είναι μόνο, αλλά τα ένστικτα λειτουργούν στην εντέλεια. Πώς να μας αντιλαμβάνεται άραγε, τι να νομίζει για όλους εμάς που το περιτριγυρίζουμε; Κάτσε να το βγάλω μια ακόμα φωτογραφία, με το πατουσάκι να περισσεύει από το φάσκιωμα-φόρεμα του μαιευτηρίου.
Ήρθαν επισκέψεις και στην άλλη κοπέλα, άντε να τα μαζεύουμε κι εμείς, γίναμε πολλοί.
Έρχεται το μωράκι. Και το ρίχνει στο φαί, τι άλλο. Λίγων ωρών άνθρωπος είναι μόνο, αλλά τα ένστικτα λειτουργούν στην εντέλεια. Πώς να μας αντιλαμβάνεται άραγε, τι να νομίζει για όλους εμάς που το περιτριγυρίζουμε; Κάτσε να το βγάλω μια ακόμα φωτογραφία, με το πατουσάκι να περισσεύει από το φάσκιωμα-φόρεμα του μαιευτηρίου.
Ήρθαν επισκέψεις και στην άλλη κοπέλα, άντε να τα μαζεύουμε κι εμείς, γίναμε πολλοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου