celebrity woman’s day

(λίγο μετά την «ημέρα της γυναίκας»…)

- Το εξώφυλλο του Μαντονακίου για το Dazed είναι τόσο χάλια, που ούτε η Μπρίτνεϋ στο χάλι που έχει φτάσει δεν θα φαινόταν έτσι. Το εξώφυλλο του Interview ωστόσο, είναι καλύτερο, πολύ καλύτερο. Το νέο τραγούδι της, χμ και πάλι χμ…

- Η Κέλι το δουλεύει πολύ καλά.

- Η Τζάνετ χρειαζόταν να επιστρέψει τώρα; Κάποια τραγούδια από το νέο της δίσκο ψιλοακούγονται η αλήθεια είναι, αλλά το νέο της κλιπ είναι άκρως ξενερωτικό, ούτε ο Μάικλ δεν θα παρουσίαζε τέτοια χαζομάρα! (ακόμα χειρότερα, μοιάζει με διαφημιστικό για σοκολάτα γάλακτος)

- Θεά-του-σεξ-Καλομοίρα ή αυτό-μας-έλειπε-τώρα; Το ερώτημα απασχολεί πολλές αντροπαρέες.

- Επίσης σε άντρες φίλους, θέτω το ερώτημα, σας αρέσει το Mercy; - «αυτό που το τραγουδάει μια ξανθιά;», «ναι», και χαμογελάνε πονηρά: «ωραίο γκομενάκι».

- Και μια ερώτηση-απάντηση από τη συνέντευξη της Κ. Δελημήτρου στο "Κ" της σημερινής Καθημερινής:

Τι αλλάζει στον καθένα όταν μπαίνει στα blogs;

Η κουλτούρα του διαλόγου. Πριν μπεις στο Ίντερνετ, θεωρείς τον εαυτό σου πολύ σημαντικό. Κανείς δεν σου λέει ότι είσαι μαλ... γιατί θα του δώσεις μια μπουνιά. Εκεί γράφεις την "κειμενάρα" σου και μπαίνει ένας ανώνυμος και σε κάνει σκόνη λέγοντάς σου "τι είναι αυτά που γράφεις". Πρέπει να υπερασπισθείς με επιχειρήματα τον εαυτό σου για να σταθείς δίπλα στους άλλους. Αυτό σου κάνει πάρα πολύ καλό, ακόμα κι αν βρίζεσαι. Χάρη στην αντιπαράθεση βγαίνουν καλύτερα πράγματα.

(Το πιο ξενέρωτο ραδιόφωνο του κόσμου, το ελληνικό. Αν ακούσω άλλη μια φορά ερώτηση τύπου «πιστεύετε ότι στα αντρικά περιοδικά η γυναίκα παρουσιάζεται ως αντικείμενο;» σε αντίστοιχο υπεύθυνο, την Ημέρα της γυναίκας, ε, θα βάζω πλέον μόνο mp3.)