Πρώτα απ’όλα, καλή εβδομάδα. Ήθελα πολύ να το γράψω αυτό σήμερα.
Οι καταιγίδες και οι πλημμύρες στην Αθήνα δεν είναι πλέον ασυνήθιστο φαινόμενο, ωστόσο, επειδή έτυχε να είμαι στους δρόμους και εκτός σπιτιού κατά τη διάρκεια της βροχής και είδαν τα μάτια μου διάφορα, ξαναλέω: «καλή εβδομάδα».
Τελοσπάντων, ένα μέρος της καταιγίδας το πέρασα στον αφιλόξενο, υπό τέτοιες συνθήκες, χώρο της Τεχνόπολης στο Γκάζι, τον οποίο παρά τις προειδοποιήσεις φίλων και γνωστών «μην πας, δε χάνεις τίποτα», εγώ επισκέφθηκα, προκειμένου να δω την πρώτη αθηναϊκή μπιενάλε.
Ε, τα πράγματα ήταν τραγελαφικά και δεν αναφέρομαι στα έργα!
Τι να πρωτοπώ, τα διαχωριστικά-διάδρομοι που οδηγούσαν από τον ένα χώρο στον άλλο, μεταμορφώθηκαν σε τεράστια λούκια, στα οποία συγκεντρωνόταν όλο το νερό, αντί να διοχετεύεται στο πλακόστρωτο. Όποια σήμανση ήταν χάρτινη, σχεδόν στο σύνολό της δηλαδή, κατέρρευσε κουρεληδόν.
Τι να πρωτοπώ, τα διαχωριστικά-διάδρομοι που οδηγούσαν από τον ένα χώρο στον άλλο, μεταμορφώθηκαν σε τεράστια λούκια, στα οποία συγκεντρωνόταν όλο το νερό, αντί να διοχετεύεται στο πλακόστρωτο. Όποια σήμανση ήταν χάρτινη, σχεδόν στο σύνολό της δηλαδή, κατέρρευσε κουρεληδόν.
Τα καλύτερα τα κρατάω για το τέλος, η οροφή της αίθουσας που στεγάζει το από τοίχο-σε-τοίχο έργο του Φαϊτάκη, έσταζε τόσο πολύ, που είχε δημιουργήσει μια κανονικότατη λίμνη (που έφτανε μέχρι το εργάκι του Πικάσο, I love this part) και από το πολύ πλιτς-πλιτς μπορεί να πιτσιλιζόταν και η τοιχογραφία. Χμ, δε βαριέσαι.
Περιττό να πω ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά το δυνάμωμα της βροχής, το ρεύμα έπεσε, σκοτάδι απλώθηκε και έσβησε το 99% των οθονών, στις οποίες αντίστοιχα προβαλόταν συντριπτικό ποσοστό εκθεμάτων της μπιενάλε. Πάλι καλά που γλυτώσαμε την ηλεκτροπληξία...
Οι περισσότεροι (από τους λιγοστούς επισκέπτες της έκθεσης) ήταν ξένοι τουρίστες, έλεος ρε παιδιά, Οκτώβριο μήνα ήρθατε να επισκεφθείτε την κεντρική έκθεση της πρωτευούσης; Ουάτ ουέρ γιου θίνκιν??
Βαριέμαι να ασχοληθώ περισσότερο με το θέμα, το καλό που βγήκε από αυτή την περιπέτεια είναι ότι επιτέλους αξιώθηκα να κατηφορήσω προς το κέντρο, να ξεφυλίσω το 4essera (όχι άσχημο, για αρχή) και επιτέλους να θυμηθώ το όνομα αυτού του τύπου (Frederic Chaubin) που έχει βγάλει φωτογραφία αυτά τα αξιαγάπητα, καταπληκτικά, κτήρια-τέρατα...
Βαριέμαι να ασχοληθώ περισσότερο με το θέμα, το καλό που βγήκε από αυτή την περιπέτεια είναι ότι επιτέλους αξιώθηκα να κατηφορήσω προς το κέντρο, να ξεφυλίσω το 4essera (όχι άσχημο, για αρχή) και επιτέλους να θυμηθώ το όνομα αυτού του τύπου (Frederic Chaubin) που έχει βγάλει φωτογραφία αυτά τα αξιαγάπητα, καταπληκτικά, κτήρια-τέρατα...
2 σχόλια:
Μάλλον εσύ πήγες Σάββατο, γιατί εγώ πήγα Κυριακή και τη βρήκα κλειστή!!
Και είχα απορία πόσο τεράστια ήταν η καταστροφή που δεν μπορούσαμε να δούμε έστω τα έργα που ήταν σε κλειστούς χώρους...
Ναι, Σάββατο πήγα. Ώστε κλειστά την Κυριακή ε; Μιλάμε για πολύ ρόμπα, όχι αστεία.
Δημοσίευση σχολίου