the Edge of Heaven

Πρωτογνώρισα τον George Michael αιώνες πριν, από το βίντεο κλιπ του “Wake me up before you go-go”. Μπορεί να είχε απαίσιο μαλλί-χαίτη και απαράδεκτα σορτσάκια, αλλά κάτι σκίρτησε μέσα μου.

Λίγο αργότερα, όταν τον είδα να χορεύει έτσι στο βίντεο του “Faith” αποφάσισα ότι ο George ήταν ο άντρας που ήθελα να παντρευτώ.

Στην εφηβεία είχα γεμάτο το δωμάτιό με αφίσες του - αν περνούσε μια μέρα χωρίς να αναφέρω το όνομα του για οποιονδήποτε λόγο, η μητέρα μου ανησυχούσε και ρώταγε «Τι έχεις παιδί μου; Είναι καλά ο Τζωρτζ;». Η μέρα που έμαθα ότι ο George το σηκώνει το σακάκι (ή το γυαλίζει το πομολάκι), ήταν η χειρότερη της μέχρι τότε ζωής μου.

Όταν άκουσα ότι θα έρθει για συναυλία στην Αθήνα, ήθελα να πάω κι ας τραγούδαγε και πλέιμπακ που λέει ο λόγος. Πέρα από ό,τι έχει γραφτεί και ακουστεί για την προσωπική του ζωή, ο G.M. ήταν και είναι ένας εξαιρετικός μουσικός, ταλαντούχος συνθέτης και έχει και φωνάρα.
Χτες λοιπόν πήγα στο ΟΑΚΑ με διάθεση ρουβίτσας που περιμένει το είδωλό της: ήθελα να χοροπηδήσω και να ουρλιάξω «Γιώργο» μέχρι να με ρωτάνε την άλλη μέρα στο γραφείο γιατί έκλεισε ο λαιμός μου.
Η συναυλία αρχίζει – ποιο είναι το πρώτο τραγούδι άραγε;
Song to the Siren, This Mortal Coil, μου θυμίζει λίγο την άλλη διασκευή που είχε κάνει ο George στο “Calling You”, από την ταινία Café Bagdad. Να κλάψω ή να φωνάξω;
Δεν προλαβαίνω να αποφασίσω, αρχίζει ο καταιγισμός των "Fastlove", "Too Funky", ο George μας φωνάζει να χορέψουμε.
"Everybody wants a lover like that!", ουρλιάζει ο κόσμος.
Η πρώτη συγκίνηση για μένα, το “Father Figure”:
That's all I wanted/ But sometimes love can be mistaken/ For a crime
That's all I wanted/ Just to see my baby's/ Blue eyed shine
This time I think that my lover/ Understands me
If we have faith in each other/ Then we can be/ Strong
Η φωνή του βγαίνει ήρεμα, αβίαστα, η ερμηνεία είναι εκπληκτική…
Ε, μετά αρχίζουν πάλι τα κλαπατσίμπαλα, καθώς επιστρέφουμε στη Wham! φάση με το “Everything she wants”, ένα τραγούδι με ξεκάθαρα ξανθοπουλικούς στίχους, αλλά συγκλονιστικά beats - το σύμπαν δονείται!
Δεν ανέφερα τα φοβερά γραφικά που προβάλλονται στην οθόνη-κυλιόμενο ιμάντα, που καταλαμβάνει κεντρικό μέρος της σκηνής και κάνει τον G.M. να φαίνεται ότι όντως βρίσκεται μέσα στο εκάστοτε σκηνικό - πολύ καλή ιδέα, εντυπωσιακή και ταυτόχρονα απλή και λειτουργική.
Μια ανάσα με το "Easier Affair" και τσουπ ο Γιωργάκης τοποθετεί το σκαμνάκι του πάνω σε μια θάλασσα που στραφταλίζει, ενώ ένας πύρινος ήλιος δύει από πίσω του: ακούω live το Praying for Time και πάλι δεν ξέρω τι να κάνω, να κλάψω ή να φωνάξω;;; Ξεκουφαίνω τους δίπλα τραγουδώντας:
This is the year of the guilty man/ Your television takes a stand
And you find that what was over there is over here
It's hard to love there's so much to hate
Hanging on to hope when there is no hope to speak of
And the wounded skies above say it's much too late
So maybe we should all be praying for time
Δυο τραγούδια ακόμα πριν το μπρέικ: “Star People”, με υπέροχες εικόνες από σταρ του σινεμά και όχι μόνο, να προβάλλονται στην οθόνη-κινηματογραφική μπομπίνα και αποθέωση στο “Shoot the Dog” με την εμφάνιση του μπαλονιού Μπους-με-σκυλάκι-Μπλερ στη σκηνή.
Κλείνουν τα φώτα της σκηνής, ανάβουν οι προβολείς, η οθόνη αναφέρει “Back in 19:49”.

Μετά από 20 λεπτά λοιπόν, ακούμε ελικόπτερα και βλέπουμε τον George ντυμένο αστυνομικό, με τις χειροπέδες στο τσεπάκι για άμεση χρήση, να τραγουδάει πάνω στην ταράτσα ενός ουρανοξύστη το “Outside”. Τι έχει τραβήξει κι αυτός ο άνθρωπος στη ζωή του!
"Spinning the wheel", "Flawless" και μετά "Jesus to a Child", αφιερωμένο στον Ανσέλμο, που πέθανε. Εκεί κλαίω, δεν μπορώ να συγκρατηθώ, η ερμηνεία πολύ ζεστή, πολύ συγκινητική.

Αλλά ο άνθρωπος πρέπει να κοιτάει μπροστά στη ζωή του, nomatterwhat, και ακούγοντας ήχους εκκλησιαστικού οργάνου, ατενίζοντας την κατασκευή του Καλατράβα, σκάει χαμόγελο στο πρόσωπο: well I guess it would be nice, if I could touch your body, I no not everybody, has got a body like you!
Ναι, ναι, ναι, είναι το τραγούδι που εκτόξευσε τη σόλο καριέρα του sexy George, βλέπουμε και σκηνές από το βίντεο-κλιπ, ακούμε την ροκενρολίστικη κιθάρα, WE GOTTA HAVE FAITH, σου λέω!
Το "Amazing" το αφιερώνει στη νέα του αγάπη, τον Κένι, στο “I’m Your Man” μου δίνεται άλλη μια χρυσή ευκαιρία να καταφθάσω μουγκή στο γραφείο (“If you’re gonna do it, do it right”) από τη λαρυγγίτιδα, αλλά εκεί που χάνω τη μπάλα είναι στο “Edge of Heaven”.

Από τα γρήγορα, είναι το πιο αγαπημένο μου των Wham!.

O George χωρίζει το στάδιο στα 3, ώστε να τον βοηθούν στα φωνητικά, η ομάδα Α λέει το «γιεγιεγιέα», η Β το «ταραραραρα» και η Γ το «γιεγιεγιεγιέεγιεα». Mας λέει ότι είναι παρούσα στο ΟΑΚΑ η οικογένειά του και να βοηθήσει και αυτή.
Πανζουρλισμός, ευδαιμονία, hands clapping, επιστροφή στα ‘80s και κάπου εδώ μας αποχαιρετά και φεύγει από τη σκηνή.
Αφού πιαστήκανε το χέρια μας να τον χειροκροτάμε να ξαναβγεί, όλη η σκηνή γίνεται πορτοκαλιά του ηλιοβασιλέματος, αρχίζουν τα σαξόφωνα και προσπαθείς να φανταστείς ποιο ήταν το πρώτο αγόρι (κορίτσι) με το οποίο χόρεψες αυτόν τον ντοβρουτζά καψούρας. “So I never gonna dance again, guilty feet have got no rhythm” και καλά…

Κινητά (αντί για αναπτήρες), αγκαλιάζεις τον καλό σου και τραγουδάς «Πλιιιιιιζ στέεεει!».
Σιγά μην αφήσουμε να κλείσει η συναυλία με το "Careless Whisper", ξαναχειροκροτάμε, ο Τζωρτζ έχει ενέργεια για ένα “Freedom 90”, τι καλά, τι καλά, τι καλά!
All you have to see, is that I don’t belong to you, and you don’t belong to me, yea yea!...

Ενδιάμεσα τραγουδήσαμε “happy birthday” σε έναν από τους μουσικούς του G.M. που είχε γενέθλια, και ακούσαμε τον Yiog να λέει ότι είμαστε η μοναδική χώρα που προφέρει σωστά το όνομά του (Γιώργος, Γιώργος!).

Δεν είναι κατάσταση αυτή, όλα τα παιδικά σου είδωλα να έρχονται 100 χρόνια καθυστερημένα για συναυλία, και να παλεύεις με τον παλιμπαιδισμό σε τέτοια ηλικία.

Αλλά, άξιζε. Ο George Michael είναι από τους τελευταίους μια γενιάς καλλιτεχνών που η σχέση τους με τη μουσική είναι βιωματική και όχι κατασκευασμένη, επιφανειακή.

ΥΓ Ο Μιχάλης Δ (ή όποιος ήταν αυτός με το άσπρο καπελάκι στα δεξιά της σκηνής), έπαιξε για προθέρμανση ένα απολαυστικό, καταιγιστικό, καρα-μέινστριμ, disco dj set, από αυτά που πλέον δεν τα πετυχαίνεις σε κλαμπ (που δεν λέγονται vinilio τέλοσπάντων) και αποτέλεσε καλή επιλογή στην αναμονή για την εμφάνιση του G.M.