νέο, μουσείο, κι όχι μόνο

Πήγα και γω στο νέο μουσείο και γενικά μου άρεσε. Μου αρέσουν τα μοντέρνα κτήρια, το συγκεκριμένο δε είναι σαν ένα τεράστιο διαστημόπλοιο που προσγειώθηκε με όλο του τον εξοπλισμό στην καημένη την Αθήνα. Είναι τεράστιο, αλλά και πώς αλλιώς θα χώραγε ένας Παρθενώνας μέσα; Χρειαζόταν παραπάνω χώρο για να αναπνεύσει, αλλά δεν είμαστε Παρίσι να’μαστε τίγκα στα βουλεβάρτα και στην άπλα. Μου φάνηκε πάντως λιτό και επιβλητικό, επομένως και αρμόζον για το μνημείο στο οποίο αφιερώνεται.

Η πρώτη αίθουσα μου τα χάλασε λίγο, με τα κυκλάκια στους τοίχους και τα διάφορα ευρήματα πίσω από τις βιτρινούλες, σαν να βρίσκεσαι σε σούπερ μάρκετ και πλησιάζεις να δεις τις τιμές, δηλαδή να διαβάσεις τις ταμπέλες. Στην πιο πάνω αίθουσα, μου άρεσε που έκανες βόλτα ανάμεσα στα αγάλματα, και τα έβλεπες σαν να είναι «ζωντανά» ανάμεσά σου, όχι ως απόμακρα εκθέματα.

Η τελευταία αίθουσα έχει τρομερή θέα – προς τα έξω. Προς τα μέσα, τα ερείπια. Νομίζω, χρειάζονται περισσότερα στοιχεία, εικόνες, αναπαραστάσεις, κείμενα, κλπ, για να καταλάβει καθένας τη σημασία του μνημείου. Εκεί είναι που σε παίρνει να μην είσαι και τόσο λιτός, να εξηγήσεις λίγα περισσότερα στον αδαή πολίτη/επισκέπτη. Ας πούμε, το βιντεάκι που προβαλλόταν ήταν χρήσιμο, ενημερωτικό, ουσιώδες. Εγώ πέτυχα την κομμένη εκδοχή, ντροπή και κρίμα για το κόψιμο, αλλά τι να πεις...

Βγαίνεις έξω, στα τραπεζάκια, ωραιότατος αττικός ουρανός, κάτι γνώριζαν οι αρχαίοι ημών περί location, location, location. Προχωράμε λίγο στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, τα 2 επίμαχα κτήρια ευτυχώς στέκονται ακόμα. Άλλος παραλογισμός κι εκείνος...

Νομίζω ότι, και να μη σ’αρέσει το κτήριο του νέου μουσείου, σίγουρα σε βάζει σε σκέψεις περί αρχιτεκτονικής, πολεοδομίας, χωροταξίας. Λέμε τώρα. Νομίζω επίσης ότι διαπαιδαγωγεί: μάθαμε έναν διάσημο ξένο αρχιτέκτονα (τον 2^ο μετά τον Καλατράβα), μπαίνουμε λίγο στο νόημα, έστω και αργά, του πόσο καλό είναι να υπάρχουν σε μια πόλη αρχιτεκτονικά σημεία αναφοράς, όχι μόνο αρχαία, αλλά και νεότερα, πολύ νεότερα.

Πάντως, έχουμε και μεις πολύ καλούς αρχιτέκτονες. Και προς επίρρωση της τελευταίας παραγράφου, ορίστε ένα φανταστικό μοντέρνο συγκρότημα κατοικιών που είδα στο Μεταξουργείο, αφού είχα περάσει από το μουσείο:

Δεν κάνω διαφήμιση, άσε που δεν θυμάμαι και τα ονόματα των αρχιτεκτόνων. Χάρηκα όμως που είδα την περιοχή να παίρνει λίγο τα πάνω της, και, με το φτιάξιμο της πλατείας απέναντι, ίσως και λίγο να ομορφαίνει.