Έχει να πέσει πολύ γέλιο από Σεπτέμβριο…
Τις προάλλες στο τρένο, κάθεται ένας μεσήλικας κύριος. Ξαφνικά, αρχίζει να φτερνίζεται ασταμάτητα – βάζοντας ωστόσο κάθε φορά μπροστά του ένα μαντήλι, που το κρατούσε ήδη στο χέρι. Παρόλαυτά, το διπλανό και το απέναντί του κάθισμα αδειάζουν στο λεπτό.
Οι άνθρωποι που καθόντουσαν εκεί μάλιστα, σηκώνονται κοιτάζοντας τον μεσήλικα με το πιο υποτιμητικό τους βλέμμα, μουρμουρίζοντας κατσουφιασμένοι, λες και τα σάλια του να είχαν σκάσει επάνω τους.
Ποια ζέστη, ποιο αιρκοντίσιον, τα παράθυρα άνοιξαν αμέσως, κι όλοι έκαναν έναν νοητό κύκλο απόστασης από τον εν λόγω κύριο. Απορώ πώς άντεξε 3 στάσεις μέχρι να κατέβει μετά από αυτό το σκηνικό. Απορώ τι θα γίνει όταν γυρίσουν όλοι από διακοπές.
Έχει να πέσει πολύ γέλιο από Σεπτέμβριο, έτσι όπως μας έχουν τσιτώσει τα μμε… Μια συνάδελφος που μένει κοντά, μου δήλωσε ότι θα μετακινείται μόνο με το αυτοκίνητό της και αν θέλω να πηγαίνω κι εγώ. Αλλά έχει ωράριο μητρότητας, γμτ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου