Όλη αυτή την εβδομάδα η διάθεση χτύπησε πάτο. Μέχρι και το καινούριο γραφείο που έφτιαχνα, βρέθηκε κάποιος να πει «μην κουράζεσαι, μπορεί να μην το κρατήσεις για πολύ». Συναδελφικότατο, ε;
Αυτό, συν το γεγονός ότι έψαχνα για ημερολόγια τοίχου (της προκοπής) να χρωματίσω το γραφειάκι, και μου είπαν ότι έχει περάσει η σεζόν των (ωραίων) ημερολογίων…
Το κερασάκι σε μια τούρτα που δεν πέτυχε από την αρχή, όσο καλή κι αν ήταν η συνταγή. Ή κάπως έτσι.
Τουλάχιστον σήμερα φεύγω για ένα πανέμορφο μέρος και ένα πολύ ευχάριστο λόγο. Είδες, μην το βάζεις ποτέ κάτω.
Αυτό, συν το γεγονός ότι έψαχνα για ημερολόγια τοίχου (της προκοπής) να χρωματίσω το γραφειάκι, και μου είπαν ότι έχει περάσει η σεζόν των (ωραίων) ημερολογίων…
Το κερασάκι σε μια τούρτα που δεν πέτυχε από την αρχή, όσο καλή κι αν ήταν η συνταγή. Ή κάπως έτσι.
Τουλάχιστον σήμερα φεύγω για ένα πανέμορφο μέρος και ένα πολύ ευχάριστο λόγο. Είδες, μην το βάζεις ποτέ κάτω.
Άσε που, μια άλλη συνάδελφος, καλοπροαίρετη αυτή, έλυσε, έστω προσωρινά, το πρόβλημα του άχρωμου γραφείου με ένα δώρο: λουλούδια.
(ουφ, να λυνόντουσαν έτσι ωραία και τα υπόλοιπα προβλήματα…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου