Περισσότερο από το καλοκαίρι, απεχθάνομαι το Πάσχα. Βαριέμαι, δεν το μπορώ, δεν το αντέχω. Κρέατα, ψητά, έντερα, πένθος, μελαγχολία, εκκλησίες, ψαλμωδίες, βιβλικές ταινίες, μετακινήσεις, η φρίκη των μεγαλο-συναντήσεων με τα σόγια, οι τυπικές ευχές...
Το μόνο καλό που έχει, είναι ότι πέφτει άνοιξη (μια εποχή που μάλλον διαρκεί 2-3 μέρες – πάλι καλά).
Αλλά, μου λένε να μην γκρινιάζω συνεχώς (άσε που φέτος έχει τόσο αγαθό κι ελπιδοφόρο καιρό), οπότε: Καλή Ανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου