If I could throw this
Lifeless lifeline to the wind
Leave this heart of clay
Είναι μια γάτα στην πίσω ταράτσα που κλαψουρίζει σαν άνθρωπος, σα μικρό παιδί (ή σα Μανιάτισσα μοιρολογίστρα που έχει καταπιεί ήλιον). Σου ραγίζει την καρδιά (και κάπως σου σπάει τα νεύρα).
Είναι δυο μέρες εκεί, δε λέει να φύγει. Πρέπει να ανέβηκε από κάποιο κλιμακοστάσιο, αλλά τώρα όλες οι πόρτες είναι κλειστές και δεν μπορεί να πάει πουθενά.
Την κοιτάω, την καλώ, πλησιάζει προς το μπαλκόνι. Της έβαλα γάλα σ’ένα μπολάκι, δεν κατέβηκε. Της άφησα λίγο ζαμπόν στα πλακάκια, πήδηξε, το έφαγε και ξαναλούφαξε στην πίσω ταράτσα.
Δε φεύγει, μόνο κάθεται εκεί και κλαψουρίζει. Αύριο λέμε να φωνάξουμε τη φιλοζωική.
If I could, you know I would
If I could, I would
Let it go...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου