Grissom says goodbye

(Λίγο χάλασε ο καιρός και το’ριξα στις τηλεοπτικές σειρές)

Υπήρχε ο 9^ος κύκλος CSI Las Vegas και δεν τον έβλεπα γιατί ήξερα ότι θα έφευγε o Grissom. Τι πόνος κι αυτός, αβάσταχτος! CSI LV χωρίς William Petersen γίνεται; Αχ...

Ήδη βέβαια είχαν ξεκινήσει κοσμοϊστορικές αλλαγές, πρώτη ας πούμε έφυγε η Σάρα. Ποτέ δεν τη συμπάθησα, αλλά γιαυτό ακριβώς το λόγο δεν ήθελα και να φύγει (love to hate her). Όμως τελικά φεύγει και χαλάνε οι ισορροπίες. Και μετά πεθαίνει ο Warrick ρε γαμώτο! Το φάγανε μπαμπέσικα το παιδί…

Εκεί κατάλαβα (χωρίς ακόμα να μπω σε ίντερνετ και τέτοια) ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Κι όπως είπε κι η Catherine, ήξερα ότι θα έφευγε κι ο Γκρις πριν καν το μάθει και ο ίδιος. Δε βαριέσαι, θα έχουμε πάντα τις αναμνήσεις…

Καλός ο Fishburne, δε λέω, γεμίζει και την οθόνη, κυριολεκτικά!

Αλλά σαν τον Petersen, κανείς. Θα μου πεις, εδώ και καιρό, πολύ πριν φύγει ο Petersen, το CSI LV είχε αρχίσει να παρουσιάζει κάμψη, να χάνει το νεύρο που είχε αρχικά. Μόνο ο Guilfoyle διατηρεί το παλαιό τσαγανό, μοναδική φάτσα, τέλειος στο ρόλο του. Απλά, ξέρεις, ο Γκρίσομ ήταν ο θεός, τα ήξερε όλα, τα καταλάβαινε όλα, έλυνε τα πάντα. Τι κι αν ήταν ψυχρός κι απόμακρος; Τώρα η σειρά δε θα είναι ποτέ η ίδια.

Από την άλλη, ο Fishburne είναι ανθρώπινος, αγγίζει, αγκαλιάζει, αγκαλιάζεται, τον πνίγουν τα συναισθήματα κι άμα λάχει κοπανάει και καμιά πόρτα – όσο του επιτρέπει το καθηγητικό του στάτους δηλαδή… Μ’αρέσει που η Catherine ανέλαβε τα ηνία, αν και δεν παίζει πολύ, την ρίχνουν για χάρη του χοντρούλη.

Τι να πεις, we miss Griss.