Ωραία η πρόσφατη προσθήκη στο αεροδρόμιο Barajas της Μαδρίτης (Terminal 4) – ωραία, ευάερη, ευήλια, μεσογειακής αντίληψης, διευκολύνει τον ταξιδιώτη και καλωσορίζει τον επισκέπτη.
Είναι παράδειγμα προς μίμηση για το πώς να χρησιμοποιήσεις χρώμα σε δημόσιο κτήριο χωρίς να το καταντήσεις κιτς, αλλά και εμφανές μπετόν, χωρίς να καταλήξεις να φτιάξεις ένα ψυχρό και απωθητικό οικοδόμημα.
Ευρηματική η μονοχρωμία του κίτρινου – κόκκινου, εντυπωσιακή η ιδέα της καφετέριας-παρατηρητήριου, πάνω από το χώρο με τους ιμάντες παραλαβής των αποσκευών.
Στο δια ταύτα, το νέο Terminal 4 του αεροδρομίου Barajas σχεδιάστηκε από τους Antonio Lamela και Richard Rogers – ο τελευταίος έχει κάνει το Centre Georges Pompidou στο Παρίσι, respect!
Με απλά λόγια, μου άρεσε επειδή η κατασκευή του συνδυάζει την αυστηρή λιτότητα του εμφανούς σκυροδέματος μαζί με τα ζωηρά χρωματιστά μεταλλικά στοιχεία. Κι επειδή το σχέδιο του είναι οργανικό (βλέπε, ας πούμε, Καλατράβα) αλλά ο εσωτερικός σχεδιασμός είναι μίνιμαλ και λειτουργικός. Και τα φώτα μοιάζουν με τεράστια λουλούδια στο ταβάνι, τι ωραία ιδέα.
Το νέο κτήριο τέθηκε σε χρήση το 2006, ομολογουμένως με ασύγκριτα περισσότερη επιτυχία από το αντίστοιχο νέο τέρμιναλ του Χίθροου, που προκάλεσε τα μύρια όσα προβλήματα στη διακίνηση επιβατών και μπαγκαζιών, από την πρώτη στιγμή που λειτούργησε. Ίσως οι Ισπανοί να μην είναι τόσο χαζοί όσο φαίνονται τελικά (ρατσιστικό σχόλιο, το παραδέχομαι).
Πού ξέρεις, αν η Ιμπέρια, που έχει τη βάση της στο Terminal 4, αγοράσει τελικά την Ολυμπιακή, μπορεί να βλέπουμε το αεροδρόμιο του Μπαράχας συχνότερα και από το σταθμό μετρό του Συντάγματος - που λέει ο λόγος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου