"The End"

Η Πηγή των Παρθένων είναι μια από τις τρομακτικότερες ταινίες που έχω δει ποτέ.

...μέχρι να δω την Έβδομη Σφραγίδα, (που είχε προηγηθεί της "Πηγής", αλλά εγώ τα είδα αντίστροφα).

Ο κόσμος μέσα από τα μάτια του Μπέργκμαν φαίνεται τόσο απάνθρωπος, απογυμνωμένος, ψυχρός - οι άνθρωποι μέσα στον κόσμο του φαίνονται περισσότερο ανδρείκελα παρά άνθρωποι με κανονικά συναισθήματα, εξού το τρομακτικό των ταινιών του.

Το να παρακολουθείς ταινίες του Σουηδού, για μένα τουλάχιστον ήταν απαιτητική προσπάθεια (!), ωστόσο εικόνες και διάλογοι με στοίχειωναν καιρό μετά. Ήταν (είναι) ένας από τους πιο αγαπημένους μου σκηνοθέτες.

Οι ταινίες του Αντονιόνι ποτέ δε με "άγγιξαν" όσο αυτές του Μπέργκμαν, αλλά και πάλι, οι εικόνες είναι ανεξίτηλες στο μυαλό, το θεϊκό πρόσωπο της Μόνικα Βίτι, οι περιπλανήσεις του Νίκολσον, ο πολύχρωμος κόσμος του Blowup (για το συγκεκριμένο, θυμάμαι ακόμα και γελάω, την φίλη μου να μου συστήνει να νοικιάσω την ταινία από το βίντεο κλαμπ - αίωνες πριν - αλλά να προσέξω να μην πάρω το Blow out, την ταινία του DePalma με τον Τραβόλτα. Από σύμπτωση, λίγες μέρες μετά, η τηλεόραση έπαιξε το Blow Out, οπότε τις είδα τη μια μετά την άλλη, κ α μ ί α σ χ έ σ η).