τα πουλιά

Παρακολούθησα το Mathew Bourne Swan Lake και πιο πολύ μου άρεσε ο leading Κύκνος (δεν είναι αυτός στη φωτό) - δεν συγκράτησα το όνομα του χορευτή, ο οποίος ήταν εκφραστικός και ακριβής στις κινήσεις.
Βρήκα πρωτότυπη τη χορογραφία των Κύκνων, ήταν περιγραφική των κινήσεων των πτηνών πάνω στα νερά της λίμνης και της μεταξύ τους επικοινωνίας και φυσικά προσαρμοσμένη στα σώματα των ανδρών-χορευτών.
Οι υπόλοιπες σκηνές, όπου δεν εμφανίζονταν οι κύκνοι δηλαδή, μου φάνηκαν ανούσιες. Μάλλον επειδή ήταν υπερβολικά μέινστριμ, όχι ακριβώς τετριμμένες, αλλά πολυ-ιδωμένες.
Βέβαια, χορευτές και χορεύτριες ήταν πολύ εκφραστικοί σε πρόσωπο και σώμα. Ωστόσο η παράσταση συνολικά δεν με ενθουσίασε, με εξαίρεση την πρώτη εμφάνιση των κύκνων στη σκηνή.
Στο δια ταύτα, να σημειώσω ότι οι υπάλληλοι ήταν πολύ ευγενικοί και υπομονετικοί, παρά τη μανούρα των επαναλαμβανόμενων αναβολών της παράστασης και των διαμαρτυριών των θεατών.
Απαίσια τα καθίσματα σε στυλ κερκίδας! Γνωρίζω ότι το "θέατρο" Badminton από γήπεδο ξεκίνησε, αλλά δεν ήταν ανάγκη και να παραμείνει έτσι.