Spinning around

- Απρόσμενα όμορφος χώρος το «Σχολείον» στην Πειραιώς. Και τι δυνατότητες! Αν φτιαχνόντουσαν κάπως και οι κρανίου τόπος εκτάσεις γύρω από το ποτάμι…
- Πολύ ευχάριστη η παράσταση της Τέλειας Στρατηγικής (Marivaux). Ό,τι έπρεπε η «περιφορά των συναισθημάτων στον διάδρομο-πασαρέλα», εξαιρετικά τα κοστούμια, μίνιμαλ φωτισμός-σκηνικά και μια Μάσχα, μα τι Μάσχα!
- Βέβαια, αν πληρώνεις κανονικό εισιτήριο, περιμένεις να έχεις και κανονική καρέκλα να κάτσεις. Αν είναι να τη βγάλεις σε σκαμπό, δεν είναι δίκαιο τουλάχιστον να σε ενημερώσουν και εν συνεχεία να σου μειώσουν την ακριβή τιμή που πλήρωσες για εισιτήριο, opos Evropi?
- Ο σταθμός του μετρό στο Γκάζι έχει αλλάξει τα πάντα στην περιοχή. Προς το ομορφότερο και καλύτερο (μέχρι στιγμής, τουλάχιστον).
- Νυχτερινές διαδρομές: ο ταξιτζής οδηγεί και ακούει το Ελλάδα-Μολδαβία, προσπαθεί να μιλήσει στο κινητό και να ανάψει τσιγάρο, ο αναπτήρας πέφτει δίπλα στο χειρόφρενο, το χέρι ψάχνει στα τυφλά, ευτυχώς ο τύπος δεν βρίζει. Οι δρόμοι είναι μούσκεμα από τη βροχή, η βροχή έχει σταματήσει, δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα αυτοκίνητα στους δρόμους.
- Η μετάφραση του όρου spin-off στα ελληνικά είναι «τεχνοβλαστός» (άσχετο).
- Τι παπούτσια να φοράνε άραγε οι κυρίες αύριο στο Ηρώδειο;
- Τα κινητά που χτυπάνε μέσα στο θέατρο σε παράσταση με σκηνή-συνέχεια των καθισμάτων (και τον ηθοποιό τόσο κοντά σου που να σε φτάνει το σάλιο του καθώς μιλάει) είναι συνήθως αφηρημένων γιαγιάδων που δεν ξέρουν κιόλας πώς να το βάλουν στο αθόρυβο και μόλις χτυπήσει, το σβήνουν εντελώς πανικόβλητες.
- Έπαιζε ζωντανά φλάουτο-σαξόφωνο-κιθάρα το γκρουπάκι στις «Οκτώ Γυναίκες»!
- Εκπληκτικό το σκηνικό σε αυτή την παράσταση και οι ερμηνείες, απολαυστικότατες.
- Ο Λούκος αγχωμένος, επιβλέπει μέσα στο κουβούκλιο έκδοσης εισιτηρίων, στη δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ - κάπως τρυφερό σαν εικόνα.
- Νομίζω ότι η διαδρομή από χαμηλά την Πειραιώς μέχρι την οδό Μάρνη είναι σα να μπαίνεις σε μηχανή του χρόνου: ξεκινάς από τη δεκαετία του ‘50, τρως φλασιές από το μέλλον στο ύψος του Γκαζιού και βουτάς πίσω στη δεκαετία του 70 με τα neon signs πέριξ της πλατείας Βάθη.
- Πώς κατάντησε έτσι το κτήριο του Ρόδον, θεέ μου…
- Και η βόλτα κλείνει με φρέσκιες Άθενς Βόις αργά το βράδυ της Τετάρτης, όταν πας να θεραπεύσεις την πείνα του τέλους της ημέρας στα κοντινότερα έβερεστ..