favorite x-mas song

Παραμονεύοντας Χριστούγεννα

Στους περίεργους καιρούς που ζούμε έλεγα ότι φέτος κανένας γονιός δεν θα αφήσει το παιδί του να πάει να πει κάλαντα σε ξένα σπίτια. Παρόλαυτά, το κουδούνι χτύπησε το πρωί. Από το ματάκι είδα (σε χαμηλότερο ύψος από αυτό του ματιού) 3 αγιοβασιλιάτικα σκουφιά να περιμένουν. Ε, ας ανοίξω. Μέχρι να βρω κλειδιά και τα λοιπά, ο χρόνος κύλισε και τα σκουφιά εξαφανίστηκαν προς τις σκάλες εξόδου, αλλά μόλις άκουσαν την πόρτα να ανοίγει τελικά, επέστρεψαν.

Στο τρένο πάντως πολλά παιδιά (μεγαλύτερα και μικρότερα) είπαν τα κάλαντα, η κρίση κατεργάζεται τρόπους αναζήτησης έστω και αυτού του ελάχιστου εισοδήματος, σκέφτηκα. Αλλά ποιος έδωσε χρήματα; Σχεδόν κανείς (ούτε κι εγώ). Δεν είχα ψιλά, αλλά κι αν είχα, αισθάνομαι περίεργα να βγάζω πορτοφόλια και να ψάχνω για λεφτά μέσα σε ένα αρκετά γεμάτο τρένο. Τελοσπάντων, το θέμα ήταν η αντίδραση των επιβατών. Κλασικά, πάντα θα υπάρχει κάποια ξινή και στρίτζω «τύπου» καθηγήτρια/δασκάλα, που θα κάνει μορφασμό αποτροπιασμού επειδή το παιδί που έλεγε τα κάλαντα λανθασμένα είπε «οι ουρανοί αγάλλοντες» αντί για το σωστό «αγάλλονται». Αλλά κι έτσι βγαίνει νόημα εδώ που τα λέμε, και έχουμε ακούσει και χειρότερα λάθη. Ή και καθόλου λόγια, όπως στην περίπτωση της τσιγγάνας που είχε ντύσει άγιο βασίλη το παιδί της, το οποίο δεν ήξερε γρι από τους στίχους, και γρύλιζε κάποια επιφωνήματα με μια υποτυπώδη μελωδία στο υπόβαθρο. Μάνα και παιδί κρατημένοι από το χέρι, περιφέρονταν από θέση σε θέση, αλλά εις μάτην.

Το παιδί εκείνο που έκανε το λάθος, ήταν το πρώτο που μπήκε στο βαγόνι, κι έτσι κάτι κατάφερε να μαζέψει από ψιλά. Μετά όμως μπήκαν τρία μαζί μαντραχαλάκια, που ενώ το τρένο επιβράδυνε για να σταματήσει στο σταθμό, κάθονταν με τα πόδια πάνω στις καρέκλες και κοίταζαν ζαμανφουτίστικα το υπερπέραν. Μπήκαν στο τρένο κι άρχισαν ένα γκάρισμα αντί για τραγούδι. Το πρώτο παιδί απογοητεύτηκε που μπήκαν κι άλλοι στην πιάτσα και είπε «πάμε στο επόμενο, εδώ δεν έχει άλλο», γιατί εντωμεταξύ είχε ήδη προηγηθεί και η τσιγγάνα με τον μικρό αγιοβασίλη.

Στην επόμενη στάση μπήκε ένα τσούρμο από παιδιά με τρίγωνα που βαρούσαν ασύστολα, δεν μπορούσες να καταλάβεις τι έλεγαν, ήταν και η προφορά τους ξενική. Στη μεθεπόμενη στάση κατέβηκα, ακούγοντας στην άλλη πλευρά της αποβάθρας ένα ντουέτο από δυο νεαρούς να παίζουν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Ο ένας βάραγε ένα ταμπούρλο και ο άλλος έπαιζε ένα είδος φλογέρας. Αυτοί δεν τραγουδούσαν. Πιο μετά, σ’ένα μαγαζί στο κέντρο, μπήκαν δυο παιδιά και ρώτησαν τις πωλήτριες «να τα πούμε;» αλλά εκείνες απάντησαν «μας τα έχουν πει πολλές φορές σήμερα» και τα παιδιά έφυγαν.

Στο Σύνταγμα η απογοήτευση είναι τρομερή, ακριβής αντικατοπτρισμός της γενικότερης κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης. Κόσμος μπαινοβγαίνει λόγω του μετρό, δεν υπάρχει όμως κάποιος που να έχει κατέβει για χάζι και βόλτα, όπως άλλες χρονιές. Ένας άνθρωπος ντυμένος με μια τρομακτική εκδοχή της στολής του Γκάμι Μπέαρ περιμένει άπρακτος να φωτογραφηθεί με τα ανύπαρκτα παιδιά. Πιο κάτω, ένας άλλος έχει ντυθεί άγιος βασίλης και περιμένει με ένα πόνι μπας και τον προτιμήσουν για την αναμνηστική εορταστική φωτογραφία. Στο έδαφος βρωμιά, κοιτάω επάνω, μόνο ένα δέντρο έχει φωτάκια. Ψεύτικο-υπερπαραγωγή δεν στόλισαν φέτος, ευτυχώς. Αλλά και το απόλυτο τίποτα κάπως σου κάθεται βαρύ στο στήθος. Θα μου πεις, να ήταν μόνο η έλλειψη διακόσμησης που μας βαραίνει, καλά θα'μασταν.

Η Ερμού ψιλοάδεια, τα καφέ κάθε άλλο παρά φίσκα γιορτινές μέρες, έχουν κι απεργία τα λεωφορεία σήμερα - ουφ πόνεσε το κεφάλι μου.

Στο τρένο της επιστροφής, μια παρέα μαθητών μιλάει για γκόμενες, επιδόσεις κινητών και τις πιο φοβιστικές σκηνές σε θρίλερ. Κανονίζουν να δουν καμιά ταινία λίγο αργότερα, ενώ αύριο θα πάνε σε πάρτι σ'ένα σπίτι στο Λυκαβηττό. Κατευθύνονται προς το Mall, πού αλλού.

morning bells are ringing

no tea, just sympathy

Jeffster - Blaze of Glory

επειδή έρχονται και οι Bon Jovi στην Ελλάδα...

countdown to x-mas

found them here

Ντεξ, 5ος

Καθηλωμένοι και πάλι.

μάστερσεφ

homemade is best by ikea

το Πλάσμα

Το Πλάσμα έχει τόσο απαλό δέρμα. Άσπιλο, λευκό. Λίγο να ακουμπήσει σε τραχιά επιφάνεια και βγάζει σπιθουράκια - ευαίσθητο το δέρμα του πλάσματος.

Αλλά και η ιδιοσυγκρασία του επίσης. Δάκρυα αληθινά, ενήλικα δάκρυα, πλημμυρίζουν το προσωπάκι του όταν πεινάει, κρυώνει ή ζεσταίνεται, αλλά κυρίως όταν νιώθει μόνο και θέλει αγκαλιά. Κάτι που ζητάει συνέχεια δηλαδή, και καλά κάνει. Απ’την άλλη, ένα χαζό τραγουδάκι, μια γονεϊκή καραγκιοζιά, ένα σκαστό φιλάκι και το χαμόγελο λάμπει στο πρόσωπό του.

(Νομίζω ότι ορίζω τη ζωή του πλάσματος, αλλά στην πραγματικότητα εκείνο ορίζει τη δική μου.)

Μέσα στην αξημέρωτη νύχτα καμιά φορά νευριάζω και θυμώνω με το πλάσμα. Γιατί πείνασε κιόλας; Γιατί ξύπνησε κιόλας; Δεν καταλαβαίνει ότι είμαι γριά και δεν αντέχω τέτοια γυμνάσια;

Άλλες φορές απλά κάθομαι και το περιεργάζομαι, ειδικά όταν κοιμάται, τα στρογγυλά του μάγουλα, το πώς ανεβοκατεβαίνει η φουσκωτή κοιλίτσα από την αναπνοή, το «λυμένο» κορμάκι του.

Και σχεδόν πάντα το κοιτάω και δεν πιστεύω ότι ήρθε να ζήσει μαζί μου. Το θαυμάζω και νιώθω δέος ταυτόχρονα. Χαίρομαι που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, μερικές φορές και ώρα με την ώρα. Όμως δεν θέλω και να μεγαλώσει τόσο γρήγορα ώστε να μη θέλει πια να το κρατάω αγκαλιά...

Οι στιγμές που κοιμάται στα χέρια, ακουμπώντας το κεφαλάκι του στο εσωτερικό του αγκώνα μου, είναι Η ευτυχία.

euro-parliament baby

Working mother cradles her baby in sling as she casts her vote at EU Parliament.

Italian MEP Licia Ronzulli brings baby to Parliament in working mother protest.

αντίχειρας πάνω - αντίχειρας κάτω

Έφυγε o Γιώργος Τζιώτζιος

Δισκοθήκη

Τελευταίο καλό άλμπουμ των U2 ήταν το Pop (οι Passengers δεν υπολογίζονται), τελευταίο καλό τραγούδι το Electrical Storm.

Το καλύτερο τους τραγούδι, το Until the End of the World.

Και ο Edge είναι θεός.

mellonCollie and theInfinitesadness

c. day

άου, βάου, κου-κου, βάου

μμμ...

rebel art

Thilastron Nights 2010

το μαρτύριο της σταγόνας

hobbit

russian Lord of the Rings

γελοιότητες

Μέχρι το τέλος του έτους

Κλειστό το τμήμα του ΗΣΑΠ Αττική-Μοναστηράκι

in.gr

ολημερίς το χτίζουν, το βράδυ...

2 χρόνια πέρασαν, αλλά οι γελοιότητες συνεχίζονται. άντε και του χρόνου.

Precious little angel

Precious little angel

Take a look at what you’ve done

Well I thought my time was over

But it’s only just begun

Precious little angel

You’re my own sweet turtle dove

Won’t you stay with us for ever

In a bundle full of love

I was lost until you came

Precious little angel

Won’t you spread your light on me

I was locked up in the darkness

Now you’ve come to set me free

I was covered up with sadness

I was drowned in my own tears

I’ve been cynical and twisted

I’ve been bitter all these years

I was lost until you came

I was lost until you came

And wouldn’t I run a thousand miles

To be with you

And wouldn’t I run a thousand miles

To be with you

Precious little angel

Tell me how can it be true

That such a gift from heaven

Has been sent for me and you

Precious little angel

Don’t you worry don’t you cry

When this bad old world has crumbled

I’ll be standing at your side

I was lost until you came

sanitarium - live

βρίσκει τον μάστορά του

birthday girl

British Pollution

scenes from the gulf of mexico

Sookie, Sookie

Λουμπαρδιάρης

Η εκκλησία του του 16ου αιώνα του Αγίου Δημητρίου του Λουμπαδιάρη είναι κτισμένη σε μια πανέμορφη τοποθεσία επί των οδών Διονυσίου Αρεοπαγίτου και Αποστόλου Παύλου, σε μια κατάφυτη περιοχή.

Σύμφωνα με την παράδοση το όνομα Λουμπαρδιάρης προέρχεται από ένα περιστατικό του 17ου αιώνα. Την παραμονή της 26ης Οκτωβρίου, ένας κεραυνός χτύπησε τον Τούρκο Φρούραρχο Γιουσούφ Αγά και την οικογένειά του ο οποίος είχε στήσει μια λουμπάρδα (= μεγάλο κανόνι) στα Προπύλαια της Ακρόπολης και σχεδίαζε να χτυπήσει τους χριστιανούς την ημέρα που θα έσπευδαν να προσκυνήσουν τη χάρη του Αγίου Δημητρίου την ημέρα της ονομαστικής του εορτής.

Στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου γίνονται πολλοί γάμοι και βαπτίσεις. Η τοποθεσία και η ειδυλλιακή ατμόσφαιρα δημιουργούν το ιδανικό κλίμα για την πραγματοποιήσει ρομαντικών τελετών. (...)

Καταρρέει ο «Λουμπαρδιάρης»

Ο Λουμπαρδιάρης ζητεί στήριξη

Η Συντονιστική Επιτροπή Φιλοπάππου είδε και απόειδε με το επί χρόνια σούρσιμο της υπόθεσης του ξύλινου καφενείου, που έχει σχεδιάσει δίπλα στον Αγιο Δημήτριο τον Λουμπαρδιάρη ο Δ. Πικιώνης, και κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο (filopappou.wordpress.com) κείμενο για συλλογή υπογραφών.

«Το καφενείο παραμένει κλειστό από το 2005, το 'χει φάει το σαράκι και η υγρασία και κινδυνεύει να πέσει», γράφουν. Και ζητούν να αποκατασταθεί και να λειτουργήσει. Και όμως, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων είχε αποφασίσει τον Νοέμβριο του 2008 να γίνουν έργα συντήρησης του περιπτέρου, ενώ το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων εξέταζε την επαναλειτουργία του. Σιγά να μη...
Με το ίδιο κείμενο, η Συντονιστική Επιτροπή Φιλοπάππου ζητεί να μπουν προστατευτικές μπάρες σε όλες τις εισόδους των λιθόστρωτων και να εφαρμοστεί, επιτέλους, η απαγόρευση -από το 1996- της εισόδου αυτοκινήτων. Μα μπαίνουν ακόμα αυτοκίνητα στου Φιλοπάππου;

κύηση σε εξέλιξη

3 τραγουδάκια για την αρχή του καλοκαιριού

Βλαστοκύτταρα

Αυτό το ανίκανο κράτος, όταν βρίσκεσαι στα πρόθυρα να γίνεις γονιός, σε αναγκάζει - συν τοις άλλοις - να γίνεις κλινικός βιολόγος, γενετιστής, μοριακός ερευνητής και μαιευτήρας-εμβρυολόγος μαζί. Όλα αυτά προκειμένου να καταλάβεις τι τρέχει με τα βλαστοκύτταρα και τι είναι καλό να κάνεις για να διασφαλίσεις το μέλλον του παιδιού που περιμένεις.

Όποιος είδε το ντοκιμαντέρ του Εξάντα πρόσφατα, κάτι θα ψυλλιάστηκε, η αλήθεια είναι πάντως ότι για να καταλάβεις τι γίνεται, πρέπει να στηριχτείς στην εμπειρία φίλων και γνωστών που έχουν ήδη περάσει τα ίδια, να ψάξεις στο ίντερνετ, και βέβαια, να βρεις τον χρόνο να μάθεις ο ίδιος πληροφορίες από δημόσιες και ιδιωτικές τράπεζες.

Έχουμε ένα σωρό ιδιωτικές τράπεζες στην Ελλάδα, αλλά είμαστε τόσο πίσω στον τομέα αυτό, σα να λέμε κατά μια γενικότερη αντιστοιχία, ότι εδώ η αιμοδοσία γίνεται επί πληρωμή. Κάποιοι βέβαια δεν το ψάχνουν καθόλου, δίνουν τα βλαστοκύτταρα στην πρώτη εταιρεία που βρεθεί μπροστά τους, καταβάλλοντας το αντίτιμο, ήσυχοι ότι έκαναν το καθήκον τους. Σου λέει, για το καλό του παιδιού δεν χωράνε τσιγκουνιές, εκεί βρίσκουν και χτυπάνε, ειδικά αν είναι το πρώτο σου παιδί. Ωστόσο το θέμα δεν είναι στα χρήματα.

Το να μαζέψεις πληροφορία είναι μάλλον το πιο εύκολο κομμάτι της διαδικασίας, το δύσκολο είναι η αξιολόγηση της. Να έχεις την τύχη να σου ανοίξει κάποιος τα μάτια και να μην πέσεις στην παγίδα όπου σου τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Γιατί όταν, ω μη γένοιτο, όντως χρειαστείς τα βλαστοκύτταρα, μπορεί να πέσεις πάνω σε τοίχο, τσιμεντένιο, σε δρόμο χωρίς επιστροφή, να χτυπάς το κεφάλι σου και να μην βρίσκεις διέξοδο από το αδιέξοδο.

Τελοσπάντων, θέλω να πω, έστω και κάπως δραματικά, ότι θα έπρεπε να γίνεται μια απλή, περιεκτική και ουσιαστική ενημέρωση, αν όχι από την ίδια τη δημόσια τράπεζα βλαστοκυττάρων, τότε από κάποιον άλλο δημόσιο φορέα, πχ από το ταμείο ασφάλισής καθενός ή κάτι τέτοιο.

Κι αν κάποιος θέλει να πάει στην ιδιωτική τράπεζα, δικαίωμά του. Επιπλέον όμως, να υπάρχει ένα δημόσιο σύστημα που να πιστοποιεί αυτούς τους οργανισμούς ώστε να ελέγχει τη σωστή λειτουργία τους, κι όχι ο καθένας να βγαίνει να λέει ό,τι θέλει, και να γίνεται πιστευτός επειδή τα δημόσια ιδρύματα κοιμούνται και ζουν στον κόσμο τους.

Για να μην παρεξηγηθώ, ενημέρωση γίνεται από τη δημόσια τράπεζα αν πας τη συγκεκριμένη ώρα στο συγκεκριμένο μέρος. Αυτό που εννοώ, είναι να υπάρχει απλουστευμένη ενημέρωση και όχι μόνο προς μελλοντικούς γονείς αλλά σε ένα ευρύτερο κοινό.

Τέλος, να υπάρχει παρουσία της δημόσιας τράπεζας σε όλα τα μαιευτήρια, να παίρνουν τα βλαστοκύτταρα και να τα μεταφέρουν οι ίδιοι, όχι να αναγκάζουν τον άμοιρο πατέρα, που μόλις έχει σκουπίσει τα δάκρυα χαράς του, να μαζέψει τα μυαλά του και να φύγει από το πλευρό της οικογένειάς του, για να τρέξει να παραδώσει έγκαιρα τα σακουλάκια με το αίμα και το λώρο στην τράπεζα.

Breast Milk Cappuccino

Lawrence of My Labia

Ο ταμίας με κοιτάει απαθής, «εισιτήρια για Πέμπτη νωρίς δεν έχουμε, μόνο από τις 23.30 και μετά και μόνο μπροστινές θέσεις».

Σκέφτηκα να δω το 2^ο Sex & the City νωρίς, καθημερινή, για να αποφύγω την πολυκοσμία. Ο ταμίας επιμένει, «Παρασκευή πάλι έχω αργά, Σάββατο μόνο 8.15 στη Gold, Κυριακή τίποτα». Είναι δυνατόν να μην έχει τίποτα για Κυριακή; «Εδώ ήρθε μια παρέα από Χαλκίδα ειδικά για να δει την ταινία την πρώτη μέρα προβολής, τι μου λες τώρα;» (Καλά, αυτό πώς το’μαθε, αναρωτιέμαι. Τον ικέτευε η κοπέλα, βρες μου σήμερα εισιτήριο, έχω ξεκουβαληθεί με την οικογένεια από Χαλκίδα;)

Δε λέω τίποτα, πάω πάσο. Άλλωστε ήθελα να δω το έργο στη συγκεκριμένη αίθουσα, έτσι, χλιδάτο παραμύθι η ταινία, χλιδάτη εμπειρία και η Gold. Αγοράζω το εισιτήριο.

Η αλήθεια είναι πως πιο πολύ υπερτιμημένη παρά χλιδάτη εμπειρία είναι. Σίγουρα είναι πολύ άνετες οι καρέκλες, και ξαπλάρεις με την άνεσή σου, και τα πόδια σου δεν κρέμονται ούτε πρήζονται. Ωστόσο, το εισιτήριο είναι πανάκριβο. Σκέφτεσαι και τα λερωμένα δάχτυλα που έχουν ακουμπήσει πάνω στα βελουτέ (και απορροφητικά) χερούλια και σε πιάνει σιχαμάρα. Άσε που το να φας σε αυτή την ύπτια στάση δεν είναι τόσο βολικό, αλήθεια. Καλή ιδέα, αλλά κολλάει στην πραγματοποίηση.

Τελοσπάντων, στην αίθουσα σήμερα έχουν έρθει κυρίως κοριτσοπαρέες, για πρώτη φορά οι περισσότερες, και προσπαθούν να βρουν πώς λειτουργεί ο μηχανισμός της καρέκλας, ψαχουλεύοντας κάτω από τα καλύμματα. Έχουν παραγγείλει κρασί, πλάκα έχει να τις βλέπεις και να ακούς τι συζητούν.

Η ταινία είναι όπως την περίμενα, πολύ παραμύθι. Βαρέθηκα το συνεχές κιτς των σκηνών στο Άμπου Ντάμπι, αλλά νομίζω η 2^η ταινία ήταν πιο διασκεδαστική από την πρώτη. Αναμενόμενο το camp humor του gay wedding, ανεκμετάλλευτη η ιστορία με το 80’s flashback και πολύ μικρή, αν έκλεινες τα μάτια, το έχανες εντελώς.

Αυτό που ήταν σκέτη απογοήτευση είναι το πώς έχουν κακογεράσει οι πρωταγωνίστριες. Τα σώματα είναι οκ, αλλά τα πρόσωπα είναι μάσκες από θρίλερ. Και οι άντρες τα ίδια χάλια έχουν δηλαδή, απλά στις γυναίκες φαίνεται περισσότερο. Δεν θέλω να ξαναδώ άλλο φάτσα Sarah Jessica Parker για το υπόλοιπο της ζωής μου, μπρρρ.

Ramsay vs James May

Bono's back surgery puts U2 dates in jeopardy

U2's lead singer Bono has had emergency spinal surgery after suffering an injury while preparing for tour dates.

The 50-year-old musician was treated at a specialist neurosurgery clinic in Munich and is expected to stay there for a number of days.

He will then return to his home in Ireland to recuperate further, a spokesman said.

The band's next tour date in the US on 3 June has been postponed, while their Glastonbury appearance may be in doubt.

bbc news

δεν συμφωνώ γενικά μαζί του,

αλλά εδώ τα γράφει σωστά και συμπυκνωμένα:

ΥΠΕΡΚΕΙΜΕΝΑ

Ουτοπικό

ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ

•Για να δούμε αν θα γίνουν οι διαρθρωτικές αλλαγές και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Ήμουν νιος και γέρασα... Να πάψουν πια ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες, συμβολαιογράφοι, φαρμακοποιοί και λοιποί να είναι κράτος εν κράτει, τάξεις προνομιούχες με δικούς τους νόμους και κανόνες.

•Μόνο μία σεισμική δόνηση με ρίχτερ Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου θα μπορούσε να φέρει τέτοιες αλλαγές και να υποχρεώσει τους Έλληνες πολιτικούς να ξεπεράσουν τον τρόμο του «πολιτικού κόστους». Που ακόμα και οι συνταγματάρχες της χούντας το φοβήθηκαν. (Μία από τις πρώτες εξαγγελίες τους ήταν η άρση της μονιμότητας των δημόσιων υπαλλήλων. Όμως ακόμα και τα τανκς έκαναν πίσω).

•Αυτά για τον εκσυγχρονισμό και εξορθολογισμό της οικονομίας μας. Με την κοινωνία όμως τι θα γίνει; Πότε θα ξεπεραστούν τα μεσαιωνικά και εθνικιστικά κατάλοιπα - ιδεοληψίες, δεισιδαιμονίες και συντεχνίες; Από μια κυβέρνηση πραγματικά προοδευτική θα περίμενα τουλάχιστον αυτά:

να προχωρήσει στον χωρισμό κράτους και εκκλησίας (είναι δυνατόν να πληρώνουμε όλοι, πιστοί και άπιστοι, χριστιανοί και αλλόθρησκοι, τους ρασοφόρους;)

να καταργήσει το χουντικό αγγελιόσημο (είναι δυνατόν να επιβαρύνονται οι τιμές των προϊόντων και να πληρώνουν όλοι οι Έλληνες τις συντάξεις και την περίθαλψη των δημοσιογράφων;)

να επιτρέψει ιδιωτικά ΑΕΙ (τι ταμπού είναι αυτό με τη δήθεν δωρεάν μη παιδεία!)

να εφαρμόζει τους νόμους του κράτους π. χ. για το κάπνισμα, τον νόμο Γιαννάκου στα ΑΕΙ, την καύση των νεκρών

να υπάρξουν αξιολόγηση και αυστηρές κυρώσεις για τους δημόσιους υπαλλήλους

να αποκαταστήσει τη βάση του 10, ανεβάζοντάς τη μάλιστα στο 12!

να επαναφέρει στην ενεργό υπηρεσία τις δεκάδες χιλιάδες αποσπασμένους νοσηλευτές, καθηγητές και άλλους αργόμισθους

να συρρικνώσει τη Βουλή (150 βουλευτές - 200 υπάλληλοι)

να κατεδαφίσει όχι μόνο ένα κλειστό νυχτερινό κέντρο στην παραλιακή, αλλά και τις δεκάδες αυθαίρετες βιλάρες με ιδιωτική παραλία και προβλήτα από Βάρκιζα μέχρι Ανάβυσσο

να ξεπεράσει εθνικές φοβίες και φαντασιώσεις: Μακεδονικό, FIR Αθηνών, κ.λπ. και να τσεκουρώσει τις αμυντικές δαπάνες

•Αλλά προβλέπω πως δεν θα ζήσω να δω πολλές τέτοιες αλλαγές. Όσο για την καύση των νεκρών - προοδεύσαμε. Καίμε ζωντανούς.

19.5.201

lifo

νεογέννητα (& νέοι γονείς)

gordon, kids & gary the sick turkey

poach my friend, poach

demand

Office

Archive

Poll

Space Simulator

Embassy

Klause V

Thomas Demand

α η δ ί α

το παιχνίδι χόντρυνε

a little song

blob VB3

"Belgian architectural firm dmvA designed 'blob VB3', a mobile unit for the office of xfactoragencies as an extension to the 'house'. The space - egg house consists of a bathroom, kitchen, lighting, a bed and several niches for storage. The nose can be opened automatically and functions as a kind of porch. it easily transportable and can also be used as an office, guestroom or garden house."

architects: dmvA

pics from designboom.com