έργα (που τα'χουμε ξαναδεί)

«από την Κυριακή 10 Μαϊου 2009 τίθενται εκτός λειτουργίας και για όσο καιρό διαρκούν τα έργα, οι σταθμοί ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ και ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΑ που σημαίνει ότι οι συρμοί θα διέρχονται από τους ανωτέρω δύο σταθμούς χωρίς να πραγματοποιούν στάση»

Γουστάρω την άψογη οργάνωση του κράτους μας και κατ’επέκταση των υπηρεσιών που αυτό προσφέρει.

Απεχθάνομαι όμως να στοιβάζομαι κάθε μέρα με τους άλλους επιβάτες σαν τα ψόφια ψάρια, να περιμένω μισή ώρα σε κάθε σταθμό, να χάνω το ένα τρένο επειδή δεν χωράει ούτε τρίχα στο βαγόνι και να περιμένω με ελπίδα το επόμενο, για να φτάσω τελικά ράκος στη δουλειά.

Και μισώ τον εαυτό μου που με αναγκάζουν πρωί-μεσημέρι, κάθε μέρα, να θέλω να πεθάνω στις αγκωνιές τον διπλανό μου ή να του σκάσω 2-3 χαστούκια, γιατί κι αυτός με τη σειρά του, με έχει ήδη ποδοπατήσει και χιλιοσπρώξει στη διάρκεια της διαδρομής.
Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, το παραδέχομαι. Ποιος ξέρει τι άλλη κοπτοραπτική στα δρομολόγια μας περιμένει. Ένας χρόνος θα χρειαστεί για τα *έργα, λες και κατασκευάζουν από την αρχή τον υπερσιβηρικό. Και χωρίς κανένα πρόγραμμα, όπως μου δίνει να καταλάβω το «για όσο διαρκούν τα έργα».
Άσε που μπαίνει και καλοκαίρι-πολύ θάθελα να στριμώξω έστω για 5 λεπτά όλους τους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης μέσα στον ιδρώτα και τη μπίχλα, να δουν την ευχαρίστηση.
Ζητούμε την κατανόησή σας. Ε, δεν την έχετε.