tests

Την πρώτη φορά που χρειάστηκα τεστ εγκυμοσύνης, τον έστειλα να μου πάρει εκείνος, γιατί ντρεπόμουν πολύ να πάω να το ζητήσω εγώ.
Την πρώτη που πήγα η ίδια στο φαρμακείο, μπήκα μέσα, είδα πολύ κόσμο, ντράπηκα, είπα θα ξαναπεράσω, αλλά τελικά δεν ξαναπήγα στο συγκεκριμένο.
Στο επόμενο, αγόρασα ένα κάρο χάπια, καραμέλες, άσχετα πράγματα, και στο τέλος πρόσθεσα «κι ένα τεστ». Εγκυμοσύνης.
Μια τρίτη φορά έπεσα σε μία φαρμακοποιό που, αφού με τσέκαρε από την κορφή ως τα νύχια, σταματώντας στο δάχτυλο του δεξιού χεριού να δει αν υπάρχει βέρα, άρχισε να μου λέει να μην τα εμπιστεύομαι τα τεστ που λένε ότι έχουν αποτέλεσμα πριν καν να έχεις καθυστέρηση, γιατί είναι κόλπο για να πουλήσουν οι εταιρείες, είναι μούφα καλή μου. Μου μιλούσε κανά δεκάλεπτο κι εγώ απλά την άκουγα και μετά μίσησα τον εαυτό μου που δεν είχα κάνει μεταβολή να φύγω.
Ένας φαρμακοποιός (ή απλός υπάλληλος) παρολίγο να μου δώσει μια φορά, από ασχετοσύνη, τεστ ωορρηξίας.
Μια φαρμακοποιός ήταν πολύ σοβαρή, γρήγορη, εξυπηρετική, λες και είχα ζητήσει ασπιρίνες, αλλά δίνοντας μου το πράγμα στο χέρι, μου έσκασε χαμόγελο τύπου στοργική-καλή-γιαγιούλα και μου είπε «καλά αποτελέσματα».
Μια άλλη φαρμακοποιός με ρώτησε «το θες;» και για λίγο κόλλησα γιατί νόμιζα ότι εννοούσε το τεστ;;, πλάκα μου κάνει;;, και μετά κατάλαβα ότι εννοούσε το παιδί, και της λέω ναι, και λέει «εύχομαι όλα να πάνε καλά».

Τελικά έχω βρει ένα φαρμακείο, μια υπάλληλος, πηγαίνω πλέον σε αυτή, δε ρωτάει, δεν με περιεργάζεται πάνω από τα γυαλιά της, μπορεί και να μιλάμε για το νέο κραγιόν του κορρέ την ώρα που, απλά μου δίνει αυτό που χρειάζομαι.