Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

έτσι, για αλλαγή

Μου έλεγες ότι φταίει η Λ. για τη συμπεριφορά του N. Τόσα χρόνια δεν επιχείρησε ποτέ να τον αλλάξει.
Ότι για όλες τις παραξενιές, αγένειες, βλακείες, φταίει εκείνη που δεν τον συγκράτησε. Όχι, δεν προσπάθησε αρκετά να τον αλλάξει.
Γιατί, οι άνθρωποι αλλάζουν. Πώς δεν το είχα σκεφτεί, αν βάλεις το σωστό πρόγραμμα, πατήσεις το σωστό κουμπί και βάλεις νέο κωδικό, αλλάζουν.
Όπως λέει και η έρευνα που διάβασα στην εφημερίδα, αν κάνεις παρέα με υπέρβαρους, θα γίνεις κι εσύ υπέρβαρος, αν κάνεις παρέα με gym-freaks σε λίγο θα γίνεις τζέιν φόντα. So not true, τόσο μα τόσο άκυρο, που μου σπάει τα νεύρα.
Όπως μου τη δίνουν και οι λακκούβες στο δρόμο, σμπαράλια το έκανα το αυτοκίνητο. Λακκούβες και σέλινα, ματσάκια από σέλινα σε μεγάλο μήκος του δρόμου, σαν σκόρπια άκρα ζώου, από δω κι από κει. Τρομακτικά στην αρχή, οδηγείς και δεν μπορείς να διακρίνεις τι είναι αυτό που πρόκειται να πατήσεις.
Πιο πάνω τα ματσάκια έχουν διαμελισθεί στα φύλλα τους και βλέπεις ένα σωρό φύλλα σαν πράσινο χαρτοπόλεμο να σκορπίζονται παντού στο δρόμο, στα αυτοκίνητα. Νυστάζω και βαριέμαι τόσο πολύ, θα θελα να πάρω τα χέρια από το τιμόνι.
Αυτό κι αν θα ήταν αλλαγή.
Ίσως μέχρι ένα σημείο να επηρεάζονται, αλλά μέχρι εκεί το πολύ…

Δεν υπάρχουν σχόλια: