Νεύρα και έλλειψη χρόνου
πρήξιμο στα πόδια, - γιατί, τα δαχτυλίδια μπαίνουν;
τρελά φουσκώματα με σχετικά λίγο φαγητό (απίστευτη όμως η όρεξη),
ο ύπνος μισοκαθιστά πλέον, αχ ο ύπνος, μια ξεχασμένη απόλαυση...
κουράζεσαι πανεύκολα και θέση δεν σου δίνουν
συγκοπτόμενη αναπνοή και ίσα που επιτάχυνες το βήμα,
ζηλεύεις κανούρια ανοιξιάτικα στη βιτρίνα αλλά δεν χωράς πουθενά
- για ψηλά παπούτσια ούτε λόγος,
τα πόδια μου που είναι; δεν τα βλέπω
θέλω να σε αγκαλιάσω και να σε σηκώσω μικρούλη μου, πολύ!, αλλά μόνο οριακά μπορώ
φαγούρα και τσίτωμα,
μπουνιές και κλωτσιές,
σώμα που δεν σου ανήκει πια,
φρικάρω ή είμαι καλά;
κάποιος να βοηθήσει παρακαλώ,
δεν είναι τίποτα, απλά μπήκαμε στο τελευταίο τρίμηνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου