Τρίτη 19 Ιουνίου 2007

Με λένε Γιώργο και ό,τι θέλω τραγουδάω

Σας έλειψαν οι ζωντανές εμφανίσεις;
«Όχι, δεν μου έλειψαν. Το να είσαι σε περιοδεία – ως το αφεντικό 100 ανθρώπων – είναι μεγάλο άγχος. Οι άνθρωποι γύρω σου αρχίζουν να συμπεριφέρονται περίεργα. Η δικιά μου φιλοσοφία ζωής είναι γενικά να εμπιστεύομαι και να τα πηγαίνω καλά με όλους τους ανθρώπους. Θέλω με τη μουσική μου να κάνω τον κόσμο να ξεφεύγει από την πραγματικότητα και να μπορεί να εκφράζει τα συναισθήματά του, όχι να ξοδεύω χρόνο και ενέργεια για να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου στα μίντια».
[...]
Επιθυμείτε να υιοθετήσετε ένα παιδί; Θα σας άρεσε η ιδέα να γίνετε πατέρας;
«Όταν ήμουν μικρότερος σίγουρα. Τώρα νομίζω πως όχι. Το 70% των κοντινών μου ανθρώπων είναι στρέιτ. Πάντα μου άρεσε να κάνω παρέα με στρέιτ άνδρες και δυσκολευόμουν να αποσαφηνίσω ποιος πρέπει να είναι ο δικός μου περίγυρος. Έχω παρακολουθήσει τις ζωές τους και έχω δει την πολύπλευρη ευλογία του να κάνεις οικογένεια. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι η χαρά θα πρέπει να είναι πολύ μεγάλη για να μπορεί να ξεπερνά την τόσο μεγάλη έννοια, ανησυχία και ευθύνη. Τώρα που είμαι μεγαλύτερος βλέπω ότι το να έχεις εγγόνια είναι ίσως το μόνο πράγμα που σε κρατάει όταν η υγεία σου αρχίζει να σε εγκαταλείπει. Εμείς δεν προλαβαίνουμε ούτως ή άλλως για κάτι τέτοιο και είναι κρίμα. Συνεπώς δεν επιθυμώ να αποκτήσω ούτε παιδιά».
[...]
Καλώς ή κακώς, τα 80s θεωρούνται σήμερα μια δεκαετία που η μουσική θα ήθελε να ξεχάσει. Σας ενοχλεί αυτό; Είστε ακόμη περήφανος με ό,τι έχουν πετύχει οι Wham!;
«Ήταν μια αφελής εποχή. Αυτό που δεν θυμάται ο κόσμος είναι ότι οι Wham! Δεν διέθεταν στυλίστα. Ως έφηβοι κάναμε τα λάθη μας. Ήταν μια περίοδος όπου νέοι άνθρωποι, ατρόμητοι ακόμα και μπροστά στο θάνατο, αποφάσιζαν οι ίδιοι τι είναι και τι δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό. Δεν είχαμε ούτε παιδιά ούτε στεγαστικά δάνεια, ήμαστε μόνο για πάρτη μας. Δεν ντυνόμαστε σαν τη μαμά μας και τον μπαμπά μας αλλά σαν κανονικοί έφηβοι. Τώρα πια, με το που πατάνε τα δεκατέσσερα, τα κορίτσια θέλουν Prada και τα αγόρια το πιο εξελιγμένο γκάτζετ που κυκλοφορεί στην αγορά. Ντύνονται σαν μικρομέγαλα. Αυτό είναι πολύ άσχημο. Εμείς ζήσαμε σε μια εποχή που είχε πολλή πλάκα. Συνεπώς είμαι πολύ περήφανος με αυτό που υπήρξαν οι Wham!».

- απο τη συνέντευξη του George Michael στον Billy Sloan, δημοσίευση στο τελευταίο ΒΗΜagazino.

Να συμπληρώσω ότι τον αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο και ας μην τον έχω γνωρίσει από κοντά και μακάρι να πάνε όλα καλά και να γίνει η συναυλία του στην Αθήνα και να σταματήσουν τους περίεργους οιωνούς οι φαρμακόγλωσσεςςςς!

Δεν υπάρχουν σχόλια: